Vooraf was er een generale repetitie bij de thuisbasis van Excelsior in Barlo om te wennen aan het samenspel van zang en muziek onder leiding van Henk-Jan Radstaak.
Bij aankomst aan de Whemerstraat werd een herdenkingsspeldje 4-5 mei overhandigd door iemand van de Scouting.
Er waren nog enkele zitplaatsen vrij, publiek dat later kwam vormde aan beide zijden een haag van enkele rijen dik. Er was veel belangstelling voor de plechtigheid. Het was goed om te zien dat er veel jongeren aanwezig waren.

De woordvoerster hield de timing strak in de hand, ook kondigde zij de diverse sprekers aan.
Het koor en orkest openden met ‘De achttien dooden’. Door de aangepaste opstelling van het koor kwam het eerste nummer wat aarzelend op gang, gelukkig werd dat al snel beter en alle nummers waren prima te beluisteren.
De twee minuten stilte waren ook echt stil, zoals het hoort. Voorafgegaan door traditioneel trompetspel van een lid van Excelsior. Helaas heb ik alleen zijn achternaam onthouden. Zijn volledige naam is Jan-Willem Kobus.
Het Wilhelmus werd daarna staand gezongen.

Van de diverse toespraken was het gedicht van Wieke Vink uit Londen het meest indrukwekkend, zij kreeg een welgemeend applaus. Zij was hiervoor speciaal vanuit Londen naar Aalten gekomen.
Het was goed om bij de plechtigheid aanwezig te zijn, eerst herdenken en dan de vrijheid kunnen en mogen vieren.

De mannen konden nog even plaatsnemen en intussen kwam er meer publiek binnendruppelen, ook werden de programma’s uitgedeeld. Deze waren pico-bello vormgegeven met onder andere foto’s en van sommige nummers een korte uitleg. Een mooi visitekaartje van het ACM.
De koorleden kwamen binnenlopen in een rij, om zo een mooie opstelling te maken. Mathijs nam plaats op z’n eigen podium, Yvonne zocht haar plaats op aan de piano.
De voorzitter opende de avond en het concert kon beginnen. Mathijs kondigde de nummers aan, het concert begon met ‘Frieden’.
Er werd aandachtig geluisterd, na elk nummer klonk er een voorzichtig applausje.
Het publiek kon meezingen met het nummer dat aankondigde, dat het bijna pauze was – tijd voor koffie dus. De mannen kregen ook even tijd om koffie, thee of fris te drinken. Tevens was er even tijd om bij te praten.
Na de pauze werd er begonnen met samenzang: ’k Hou van de Achterhoek’. Daarna zong het mannenkoor onder andere: ‘Edelweiss’, ‘Jacob’s ladder‘ en ‘Alles wat ademt’.
Voor de pauze kon ik meeluisteren in de zaal waar het allemaal goed klonk. Na de pauze zat ik in de ruimte ernaast en daar klonk het fantastisch, de akoestiek was daar beter door het hoge plafond. Of kwam het doordat de mannen enthousiaster waren?
Het publiek had genoten, de opkomst was ietsiepietsie minder in verband met een optreden van de marinierskapel op hetzelfde tijdstip een paar straten verderop.
Een leidinggevende bedankte het koor voor het prachtige concert en sprak de hoop uit dat er volgend jaar weer tijd is voor een mooi optreden.
Iedereen kon tevreden naar huis lopen, fietsen of rijden.
Het was een mooie avond.
Mariëtta Langeberg

De generale repetitie verliep probleemloos en soepel, dat klonk veelbelovend. Er was een advertentie geplaatst in onder andere ‘Aalten Vooruit’ en in de daarop volgende editie was er een artikel te lezen over het koor. Ook was er aandacht via een uitzending op de radio, twee bestuursleden hadden die zaterdagmiddag een interview bij RTV Achterhoek. De zaal was redelijk gevuld, helaas bleven de stoelen voor de genodigden (onder andere burgemeester en wethouders) leeg. Jammer, zij hebben een fantastische muzikale avond gemist.

Gelukkig waren er wèl fans van het koor èn van Sandra Vanreys om te genieten van een geslaagde en ontspannen muzikale avond. De mannen kwamen in twee rijen de zaal inlopen en namen plaats op het podium. Het ACM opende met vier nummers. Mathijs gaf steeds een korte uitleg over de nummers die gezongen werden. Daarna volgde de verrassing van Sandra. Zij nam ons mee op een muzikale reis door de geschiedenis van de verschillende moderne genres. Van Country en Western tot popmuziek. Ook haar eigen muzikale leven kwam aan bod. Samen met het ACM zong Sandra een lied over de Achterhoek en maakte tussendoor wat grapjes en kwinkslagen en vertelde over leuke voorvallen. Dat zorgde voor een ontspannen sfeer en zo nu en dan kon het publiek ook vol enthousiasme meezingen.

De pauze werd zingend aangekondigd door zangeres en koor. Bij de ingang had iedereen na betaling een programma en een consumptiebon gekregen. Tijdens de pauze werd er heel wat afgekletst en gezellig bijgepraat. Na de pauze vervolgde Sandra haar muzikale rondreis. Met een aai over de bol van enkele koorleden tijdens één van haar nummers zorgde zij voor lachsalvo’s van het publiek. Samen met het koor werd ‘By the rivers of Babylon’ gezongen en als slot kon ook het publiek meezingen met ‘You’ll never walk alone’. De voorzitter bedankte iedereen voor de aanwezigheid, het koor voor de goede inzet, Yvonne Beeftink en Mathijs Dubbeldam werden in het zonnetje gezet en kregen een attentie overhandigd, evenals Sandra Vanreys. Iedereen kon tevreden en met een goed gevoel naar huis gaan. Het was een geslaagde avond waarbij weer eens duidelijk werd dat muziek mensen samen brengt. (Voor meer foto’s zie www.acmaalten.nl) Ook was er de vraag of er mannen in de zaal waren die deze avond zò leuk vonden om ook eens op een repetitieavond te komen, en ook lid te worden van het ACM. Wie weet!

Mariëtta Lange

Joop Ormel speelde op het orgel samen met Henk-Jan Radstaak op trompet.
‘The little drummerboy’ werd begeleid door twee trommelaars.
Fantastisch! Mathijs dirigeerde en was helemaal ‘in’ de muziek.
Mooi om mee te maken en te beleven.

Gelukkig werd het droog en na het inzingen stelden de mannen zich op. Er werden twee mooie roll-up banners uitgerold zodat voorbijgangers konden zien dat het ACM optrad. Ondertussen werden er flyers uitgedeeld om de toehoorders te attenderen op het naderende kerstconcert op zondag 22 december. Er werden 6 nummers gezongen. Het klonk boven verwachting heel goed in de open ruimte. Waarschijnlijk werd de à capella zang door de hoogte van de gebouwen mooi “gevormd”. ‘Heilige Nacht’ en ‘In ’t Nachtelijk duister’ klonken erg mooi en ingetogen. The little drummer boy mocht z’n trommel nog even thuis laten, tijdens het kerstconcert mag hij van zich laten horen. Een geslaagde middag, alles goed verlopen. Iedereen kon met een goed gevoel huiswaarts keren. Óp naar het kerstconcert.

Jan Bongen opende het optreden met een grappige toespraak in het dialect
Het koor zong onder leiding van Mathijs en Yvonne begeleidde op de piano. Deze zee, You raise me up en Alles wat ademt werden ten gehore gebracht. Het bruidspaar luisterde aandachtig met enkele kleinkinderen op schoot, zò lief. Er werd zichtbaar genoten. Het klonk heel goed in deze ruime zaal, er klonk dan ook uitbundig applaus.
Nadat iedereen het paar had gefeliciteerd kon er worden nagepraat onder het genot van een drankje.
Ondertussen kwamen de bruiloftsgasten binnendruppelen om Wilma en Erik, hun kinderen en kleinkinderen te feliciteren. Het feest ging door tot in de kleine uurtjes. De koorleden waren reeds naar huis vertrokken.
Het paar kan terugkijken op een geweldig feest waar ze volop van hebben genoten. Mooi dat het koor daartoe kon bijdragen.

Terwijl iedereen gezellig zat te babbelen werd er door de mannen van het koor een verrassingsoptreden voorbereid. Een hoekje van het restaurant was het verzamelpunt. Daarna in volgorde van de opstelling liepen de mannen achter elkaar via allerlei gangetjes naar het podium waar achter het gordijn de stoelen klaarstonden. Er moest gefluisterd worden of liever helemaal niet praten, en stil blijven zitten.
De gordijnen gingen open, Joop liep naar het bruidspaar en feliciteerde Jan en Willemien met hun 60-jarig huwelijk. Hij vertelde kort – in ’t Achterhoeks – wat grappige voorvallen.

Het koor zong 3 nummers waarbij Mathijs dirigeerde en begeleidde op de piano.
Joop nam weer het woord en vroeg het bruidspaar om naast elkaar te gaan staan. Jan was niet alleen 60 jaar getrouwd maar òòk 60 jaar lid van het mannenkoor. Dat was reden om Jan te verrassen met een gouden speld, met de vermelding ACM en 60 jaar. Voor Willemien was er een mooi boeket bloemen.
De mannen kregen een drankje aangeboden en Jan kwam langs om met iedereen te proosten en na te praten over dit heugelijke gebeuren. Hij was heel blij met deze onderscheiding.

Er werd aandachtig geluisterd en na elk nummer werd er uitbundig geklapt. Ook werden er opmerkingen gemaakt of vragen gesteld waar Mathijs vrolijk en geanimeerd op inging. De samenzang “Het land van Maas en Waal” werd uit volle borst meegezongen, voor zover dat mogelijk was.
Het koor zong na de pauze nog 3 nummers. “Edelweiss” klonk weer als een klok. Als besluit was er samenzang “Droomland” en “Hou van de Achterhoek”.